bu aralar kendimi filme adamış biri olarak uzun süre once aklıma düşürülmüş bir film olan paris je t'aime i izledim bu akşam... pariste geçen 20 aşk hikayesi,ama hiçbiri bunaltmıyor insanı,yapışkan aşklardan değiller;daha ziyade insanın içini ısıtan,o gülümsemeyle baktıklarımızdan....izlerken biraz da sayın eşeksıpasının dediği gibi kaçırdığım elmaları düşündüm,ulaşmak istediklerimi ama benim olmayanları bir de ....

diyeceğim şudur ki ne yapın ne edin bu filmi izleyin aşka inanmasanız ya da fransız düşmanı olsanız da...çünkü bana birşeyi hatırlattı kendisi: bi yerlerde insanlar hala aşık..ve bu büyülü birşey;bu yuzden de karşı koyup bağıramıyorum sanırsam....

ben en iyisi mithat alamdan pasollini falan alayım da kendime geleyim.....